ابزار آلات و پلیمرها
در اینجا پلیمری را مشاهده می‌کنید که از نظر وزن خالص تولید مهمترین پلیمر به حساب می‌آید. این پلیمر، سلولز است. سلولز را در همه جا می‌توان یافت و مهمترین جای تولید آن درخت‌ها هستند. همان طور که می‌دانید، سلولز ماده‌ی اصلی تشکیل دهنده‌ی چوب است. ورق‌های تخته‌های چند لایه با چسب‌های ساخته شده از پلیمرهایی مانند پلی وینیل پیرولیدون به هم چسبانده شده‌اند. تخته‌ی چند لایه، را یک ماده کامپوزیت می‌نامیم، یعنی ماده‌ای که بیش از یک جزء دارد. تخته نئوپان نیز کامپوزیت می‌باشد. کامپوزیت دیگری که جایگاه مهمی دارد و یک محصول شگفت انگیز از تکنولوژی مدرن است، نوار چسب است. اگر نوار چسب تنها چیزی بود که تا به حال از پلیمرها ساخته شده است، باز هم لزوم وجود پلیمرها را کاملاً توجیه می‌کرد. کاری نیست که نوار چسب نتواند انجام دهد. خب، حالا این نوار چسب از چه چیزی ساخته می‌شود؟ نوار چسب کامپوزیتی از یک پلاستیک مانند پلی(وینیل کلراید) است که با شبکه‌ای از کتان، تقویت شده‌است. کتان عمدتاً از سلولز می‌باشد، همان چیزی که تمام انواع چوب‌ها را تشکیل می‌دهد. اگر منزل شما دارای لوله کشی توکار باشد، احتمالاً لوله را در جایی زیر سینک ظرف شویی می‌توانید بیابید. ، پلی(وینیل کلراید) است. حال که بحث به لوله کشی رسید، می‌توان به شناور سیفون توالت هم اشاره کرد که آن هم ممکن است از پلاستیکی مانند پلی اتیلن ساخته شده باشد. اما توالت‌های قدیمی‌تر از شناورهایی استفاده می‌کردند که از انواع مختلف لاستیک مانند پلی ایزوپرن ساخته شده بود. یک خانه علاوه بر لوله کشی به برق هم نیاز دارد. این سیم برق، بدون عایق آن که از جنس پلی اتیلن است، بسیار خطرناک خواهد بود. پنجره‌ی بادشکن، وسیله‌ی بسیار خوب و مفیدی است، و در زمستان از خروج گرمای منزل شما از طریق پنجره‌ها جلوگیری می‌کند. بسیاری از پنجره‌های بادشکن از پلیمرهایی نظیر پلی(متیل متاکریلات) و پلی کربنات ساخته می‌شوند. چارچوب پنجره، اغلب ازجنس همان لوله‌هایی که راجع به‌ان صحبت کردیم، یعنی از پلی(وینیل کلراید) ساخته می‌شوند. وان‌های حمام هم از همان ماده پنجره‌های بادشکن، یعنی پلی(متیل متاکریلات) ساخته شده‌است. هر دو مورد فوق، یعنی پنجره‌های بادشکن و وان‌های حمام، با درزگیرهایی از جنس سیلیکون آب بندی شده اند. 
مقیاس کلوین
همان طور که می دانیم، ایده ی " صفر مطلق " در نیمه ی دوم قرن 18 مطرح شد. در آن زمان " گیوم آمونتون " با انجام آزمایش های گوناگون دریافت که در حجم ثابت با کاهش دمای گاز، فشار آن به طور خطی کاهش می‌یابد و این روند، تا پایین ترین دماهایی که او می‌توانست ایجاد کند، ادامه یافت. آمونتون نتیجه گرفت که در دمایی حدود 240- درجه ی سانتی گراد فشار گاز صفر می‌شود. از آن جایی که فشار منفی برای گاز معنا ندارد، نتیجه گرفت که این دما پایین ترین حد دما است و دمایی پایین تر از آن وجود ندارد. همین دما را " صفر مطلق " نامیدند و امروزه با تأیید نظریه ی آمونتون، این دما 16/273- درجه ی سانتی گراد می‌باشد. مقیاس کلوین، مقیاسی برای دماست که صفر مطلق را به عنوان صفر برگزیده است و هر درجه ی آن 1 درجه ی سانتی گراد ( یا سلسیوس ) می‌باشد. اما صفر کلوین چگونه تعیین می‌شود؟ در واقع صفر کلوین دمایی نیست که بتوان به آن دست یافت. اما برای مشخص کردن شاخص مقیاس کلوین نقطه ی سه گانه ی آب را معادل 15/273 درجه ی کلوین در نظر می گیرند. نقطه ی سه گانه ی آب، دمایی است که در آن آب در سه فاز جامد، مایع و گاز به طور هم زمان وجود دارد. و حدود صفر درجه ی سانتی گراد است. البته تفاوت نقطه ی سه گانه با نقطه ی ذوب در این است که نقطه ی ذوب به فشار جو بستگی دارد. اما برای تعیین نقطه ی سه گانه، آب و یخ و بخار آب، در یک ظرف سر بسته قرار دارند و فشار جو هیچ تأثیری روی دمای این نقطه نمی گذلرد. نویسنده: نازنین حسن نیامقیاس کلوین
باتری لیمویی - آزمایش
آزمایش باتری های لیمویی را انجام دهید و به پرسش های زیر پاسخ دهید. اگر در پاسخ به پرسش ها با مشکل برخورد کردید، به مقالات مرتبط نگاهی بیندازید. برگه ی فعالیت آزمایش باتری لیمویی اکنون به پرسش های زیر پاسخ دهید و در مورد پاسخ های خود با گروه های دیگر بحث کنید. مترجم: راضیه کریمیباتری لیمویی
چکیده
توضیح اولیه
پلیمرها ارزان ولی مفید
یکی از نکات عجیب در مورد پلیمرها ارزانی بسیاری از آنها در قیاس با کارهای شگفت انگیزشان است. هیچ کجا مثل اینجا، پایین بودن قیمت‌ها این قدر واضح و آشکار نیست، این پوشش بطری نوشابه‌ی ارزان قیمت از فوم پلی یورتان ساخته شده است. این محفظه‌های مواد خوراکی نیز از پلی پروپیلن تهیه شده‌اند. ظروف ماکروویو با کیفیت، از پلی(اتر سولفون) ساخته می‌شوند. اما گران هستند و برای همین هم، در این جا خبری از آنها نیست. این پارچه پاپیون شده، از مقداری نایلون بسیار ارزان ساخته شده‌است.
پوشاک و پلیمرها
با نگاهی گذرا به این صفحه خواهید دید که اگر پلیمرها نبودند شما به هیچ وجه لباسی نداشتید. پلیمرهایی که در تولید پوشاک مصرف می‌شوند، می‌توانند از مواد گیاهی، مصنوعی و یا حتی از پروتئین‌هایی مانند ابریشم و پشم باشند. نقطه‌ی مشترک اکثر این پلیمرها این است که همگی الیاف هستند.
اول از همه، این شلوار‌های جین و تی‌شرت‌ها را درنظر بگیرید که از کتان بافته می‌شوند. بیشتر کتان سلولز است.
ژاکت‌هایی مثل اینها می‌توانند از پشم تهیه شوند که پروتئینی به نام کراتین است. ضمناً مو و ناخن‌های شما نیز از آن درست شده‌اند. ژاکت‌ها همچنین می‌توانند از آکریلیک‌هایی مانند پلی‌آکریلونیتریل یا ابریشم مصنوعی (ریون) ساخته شوند.
جوراب‌ها از پلیمرهای مشابه با پلیمرهایی که در ژاکت‌ها به کار می‌روند ساخته می‌شوند. به علاوه شما پلیمرهایی مانند نایلون و کتان که از سلولز ساخته می‌شوند را در آنها خواهید دید. همچنین برای جلوگیری از پایین آمدن جوراب‌ها، برخی اوقات از مقدار کمی اسپاندکس استفاده می‌کنند. اسپاندکس یک نوع خاص از پلی یورتان است که قابلیت کششی زیادی دارد. همچنین اسپاندکس در لباس دوچرخه سواری، لباس شنا و دیگر لباس‌های کششی استفاده می‌شود. اینها نمونه‌هایی از لباس‌هایی با مدل‌های قدیمی هستند که بچه‌های کم سن و سال این لباس‌ها را خیلی دوست دارند. این نوع پوشاک غالباً از پلی استر ساخته می‌شوند. توجه کنید که همه لباس‌ها در اینجا از پلیمرهای به شکل الیاف ساخته شده‌اند.