اثر رامان ( The Raman effect )

اثری که به پراکندگی نور بوسیله اجسام  مربوط است و درسال 1928 توسط رامان کشف شد:

" هرگاه باریکه ای از نور تکفام با طول موج کوتاه بویژه خط آبی بخار جیوه با طول موج 4358 انگستروم به جسمی (بویژه اجسام به حالت مایع ) تابانیده شود، بخش کوچکی از آن ، بطور ناکشسان پراکنده می شود( همانند اثر کامپتون). یعنی مقداری از انرژی آن بوسیله مولکولهای جسم جذب و در آنها باقی می ماند(بصورت انرژی ارتعاشی مولکولها و ... ) . در نتیجه بر اثر کاهش مقدار انرژی آن، بر طول موج آن افزوده می شود و به رنگ ضعیفی با طول موجهای بلندتر از طول موج نور تابیده شده، خارج می شود.چنین نوری اگر در طیف نما یا طیف نگار وارد شود، خطهای طیفی ویژه ای که مشخص کننده ماده مورد آزمایش است، بدست می آید که به طیف رامان آن ماده موسوم است."