اثر جفت الکترون بی اثر ( The Inert electron effect )

اثرث که به ناپایداری بالاترین عدد اکسایش عنصرهای سنگین گروههای اصلی بویژه عنصرهای سنگین گروههای 13 (مانند تالیم) و 14 (مانند سرب ) مربوط است و توسط سیدگویک در سال 1933 کشف شد:

" جفت الکترون تراز s لایه ظرفیت در عمصرهای سنگین گروهها، پس از جدا شدن الکترونهای تراز p ، پایداری ویژه ای کسب می کنند، بطوری که تمایل به شرکت در فعالیت های شیمیایی را از دست می دهند."