قواعد نام گذاری آلکان های شاخه دار

پس از فراگیری نام آلکان های راست زنجیر و نیز گروه های آلکیل، از قواعد زیر برای نامگذاری آلکان های شاخه دار استفاده می کنیم : 

1-    ۱- ابتدا طویل ترین زنجیر پیوسته ی کربنی را به عنوان زنجیر اصلی انتخاب می کنیم. اگر در یک ساختار ، دو زنجیر با تعداد اتم کربن مساوی وجود داشته باشد، زنجیری را به عنوان زنجیر اصلی انتخاب می کنیم که تعداد شاخه های آن بیشتر باشد. 

2-   ۲-  اتم های کربن  زنجیر اصلی را از سمتی که به شاخه نزدیک تر است، شماره گذاری می کنیم. 

3-    ۳- برای نوشتن نام آلکان، ابتدا شماره ی کربنی را که شاخه به آن متصل است، سپس نام گروه آلکیل ( شاخه )  و در پایان نام هیدروکربن زنجیر اصلی را می نویسیم. بین شماره ی کربنی که شاخه به آن متصل است و نام شاخه ، یک خط فاصله (-) قرار می دهیم.

1-   

2-    ۴- اگر در یک ساختار به اولین شاخه از هر سمت یک شماره تعلق گیرد، شاخه ی دوم ملاک تشخیص جهت شماره گذاری  است. یعنی شماره گذاری از سمتی اغاز می شود که به دومین شاخه نزدیک تر باشد. 

3-   ۵-  وقتی دو یا چند گروه آلکیل یکسان روی زنجیر اصلی قرار دارند، تعداد آن ها را با نوشتن پیش وندهای یونانی قبل از نام آن ها مشخص می کنیم. مثلاً دی متیل نشان دهنده ی دو گروه متیل است. شماره هایی که نشان دهنده ی موقعیت این گروه های آلکیل است به وسیله ی کاما از یکدیگر جدا می کنیم. 

4-   ۶-  وقتی چند گروه آلکیل متفاوت روی زنجیر اصلی قرار دارند، پس از شماره گذاری زنجی راصلی بر اساس قواعد قبل ، نام این گروه ها را بدون توجه به شماره ی کربنی که به آن متصل اند، به ترتیب حروف الفبای لاتین بیان می کنیم. مثلا اگر روی زنجیر اصلی دو شاخه ی متیل و اتیل قرارداشته باشد در نام گذاری نام اتیل قبل از نام متیل می آید. در این قاعده ، پیش وندهای یونانی ( دی ، تری و ...) در تعیین ترتیب حروف الفبای  اثری ندارند.