توضیح درباره ترازهای انرژی اتم

هر چه الکترون و لایه الکترونی به هسته نزدیکتر باشد، انرژی کمتر داشته و پایداری بیشتری دارد.

برای درک این موضوع به مثال زیر توجه نمایید:

پسر بچه ی فوق العاده شیطان و پر انرژی و فعالی را در نظر بگیرید که مرتب توسط والدینش کنترل شده و از شیطنت و بازیگوشی منع می شود. تا این پسر بچه نزدیک پدرو مادرش است، والدینش می توانند کنترل بیشتری را بر روی او اعمال نمایند و حداقل در ظاهر انرژی کمتری داشته ساکت تر (پایدارتر) است.
اما به محض دور شدن از پدرو مادر انرژی چنیدن برابر پیدا کرده آزادی عمل برای شیطنت بیشتر دارد.

همین حالت برای الکترونها و لایه های الکترونی هم قابل تصور است. لایه های نزدیکتر به هسته دارای انرژی کمتری هستند زیرا هسته انرژی آنها را به شدت تحت کنترل و جاذبه ی خود در آورده است. در نتیجه این لایه ها پایداترند نسبت به لایه های بالاتر که چون کمتر تحت تاثیر هسته هستند، کمتر تحت جاذبه بوده و آزادی تحرک بیشتری دارند. اینها پایداری کمتری نیز دارند.

برگرفته از سایت تبیان