اثر ریباندر

اثری که در ارتباط با کاهش استحکام ساختار بلوری بر اثر کاهش کشش سطحی آنها در سال 1928 توسط ریباندر کشف شد:

" خواص مکانیکی جامدهای بلوری، بر اثر جذب آبگونه های فعال بر سطح آنها بطور چشمگیری تغییر میکند، بطوریکه قابلیت تغییر شکل آنها بیشتر می شود، آسانتر می شکنند و از سختی آنها کاسته می شود. این تغییر خواص که بر اثر جذب سطحی آبگونه های فعال سطحی بر سطح جامدهای بلوری روی می دهد، از کاهش یافتن نیروی کشش سطحی و انرژی اتصال ذره ها در سطح جامد ناشی می شود.

چون جامدهای بلوری عموما در ساختار خود نقص دارند ، دارای تمایل به جذب سطحی موادند و بر اثر جذب سطحی آبگونه های فعال سطحی، میزان نیروی کشش سطحی آنها کاهش و سطح این نقصها به همان نسبت افزایش می یابد تا انرژی کل لایه سطحی جامد بلوری ثابت بماند. در نتیجه بر اثر افزایش میزان نقص ساختار بلور، استحکام آن کاهش می یابد."